Op kelpie-kano-avontuur
Zondag was het eindelijk zover: het kelpie-kano-avontuur! We hadden om 10.00 in Retie (BE) verzameld. Het beloofde een schitterend mooie dag te worden met volop zon en een heerlijk temperatuurtje van een graadje of 22. Perfect kano-weer volgens mij. Ik ging met mijn oudste dochter Elyn (5 jaar) mee. En aangezien het een kanotocht mét kelpies is mocht er daar ook geen exemplaar van ontbreken. Lilo was de pineut en mocht mee in het bootje, mijn andere twee kelpies leken we wat minder geschikt aangezien ik niet al teveel peddelwerk mag verwachten van een vijfjarige. Dus een hond in bedwang houden ging hem niet worden.
Eenmaal bij de Watermolen aangekomen verzamelden we bij het piepkleine huisje om onze peddels in ontvangst te nemen. We gingen met vijf bootjes het water op. Voor Elyn toch maar een zwemvest aangezien ze nog geen zwemdiploma heeft, spullen in een tonnetje zodat de telefoon niet per ongeluk kon gaan duiken en daar gingen we. Eerst de rollerbaan af, zo het water in. Wat een feest. Lilo liet alles gewoon over zich heen komen, best leuk om een beetje door de boot te wandelen maar verder was ze boven verwachting relax. En in tegenstelling tot een van onze mede-kano-kelpies had zij niet twee uur lang de behoefte om in het water te springen. Dat kostte zo te zien niet alleen een hoop energie, maar ook je droge kleding. Een van de honden bewees dat kelpies prima als motor aan een boot konden fungeren door vol overgave zijn hele gezin mee te trekken.
Het was heerlijk op het water, het tochtje was prachtig zo met de zonnevlekjes die tussen de overhangende bomen door kwamen (vet idyllisch), de perfecte temperatuur en het overdadige groen in de maand mei. Het water zelf was een tam kabbelend beekje waar je overal met je peddel de grond nog kon raken, dus dat stelde niets voor. Elyns enthousiame was heerlijk, het was gewoon gezellig en lachwekkend om de fratsen van sommige honden te zien.
Rond lunchtijd bereikten we het eindpunt. Heel jammer dat daar een prachtig terras met speeltuin aan lag. Daar konden we heel betaalbaar lekker lunchen, de kinderen die mee waren konden na twee uur zitten weer stuiteren en zo konden we alles nog even samen afsluiten. Daarna lieten Elyn, Lilo en ik zich net als de anderen met kinders naar huis brengen, de echte enthousiastelingen gingen te voet terug naar de auto, die acht kilometer verderop bij het startpunt stond.
Bedankt voor de fantastische dag!
Anne, Elyn en Lilo
